Wat kan er mis met Cannabis…

In een eerdere column beschreef ik, hoe de Medicinale Cannabis en ik met elkaar kennismaakten. Net als in het leven moet je eerst van alles uitproberen voor je de meest comfortabele vorm hebt gevonden en die is voor iedereen anders.
In het eerste potje van 5 gram zaten toppen van de wietplant, voor het gemak kreeg ik er 4 kleinere potje bij zodat ik een en ander “eerlijk” kon verdelen zodat er 5 porties van één gram zouden ontstaan. Na de toppen kreeg ik granulaat of wel gemalen wiet met daarbij een lepeltje zodat ik geen “coffeeshopje” meer hoefde spelen aan de keukentafel.
De bereiding zelf was heel simpel je kookt een liter water 1 gram wiet kookt een kwartier mee daar doe je een eetlepel cacaopoeder bij. Als het vervolgens afgekoeld was dan deed ik het door de zeef in een lege cola fles en hup de koelkast in. Toch wel even de huisgenoten gewaarschuwd dat er in die fles echt geen cola zat.
De hier boven beschreven wijsheid stond niet in de gebruiksaanwijzing van de apotheek maar die heb ik van internet gehaald waar gelukkig veel nuttige informatie wordt gedeeld door ervaringsdeskundigen.
Iedere avond voor het slapen dronk ik 200 milliliter thee om na een uur redelijk ontspannen in slaap te vallen. Tot ik het laatste glas uit de fles dronk en in bed lag en mij een vaag bekent gevoel overkwam. In mijn jeugd werd er weleens spacecake gebakken en op de een of andere manier zat alle space altijd in 1 hoekje zodat de gene die dat hoekje at de rest van de middag niet meer aanspreekbaar was.
Ik had niet goed genoeg geschut, soms krijg je de aanwijzing op een verpakking ‘schudden voor gebruik’, ik weet dus nooit, hoe lang en hoe hard, in dit geval dus LANG en HEEL HARD.
Mijn al verdoofde linkerkant werd helemaal gevoelloos of eigenlijk bestond hij gewoon niet meer, telkens dacht ik “ojee mijn voet doet het niet meer” waarop ik hem dan toch bewoog “pfoei gelukkig hij doet het nog”, dit proces herhaalde zich nog een paar keer en uiteindelijk ben ik dan toch nog ontspannen in slaap gevallen en toen ik wakker werd was alles er weer en deed alles het nog.
De MS Verpleegkundige had mij in het begin van dit avontuur al gezegd dat een verdamper waarschijnlijk beter zou zijn. Omdat ik jaren geleden gestopt ben met roken was dat geen optie voor mij maar met een verdamper zou dat probleem zijn opgelost en de werking zou sneller en beter zijn. Helaas wordt de Cannabis wel vergoed maar het apparaat dat je nodig hebt om het te gebruiken niet, de verdampers in de folder van het ziekenhuis kosten 400 euro. Dus dat maar even op een laagpitje en verder met de thee.
Tot onlangs we toch nog eens een zoekpoging deden op internet en we per toeval stuitten op een website waar ze verdampers verkopen voor een fractie van de prijs uit de folders. Bij alle apparaten kon je een filmpje bekijken over hoe het in zijn werk ging en na bestelling kreeg je een filmpje toegestuurd over hoe een Elf je bestelling uit een magazijn verzamelde en de doos op de post deed. Heel even was ik weer 18 en ondeugend ..
Het in gebruik nemen van dit apparaat ging ook niet zonder slag of stoot, inmiddels weet ik “hoe heter hoe beter” en dat de damp net als ‘gewoon’ roken absoluut niet geurloos is. 215 graden Celsius is de verdampingstemperatuur die het beste resultaat geeft voor mij, ontspanning, pijnstilling en beter slapen. Natuurlijk was de eerste keer niet heet genoeg en miste ik voor een aantal uren weer mijn linker lichaamshelft. Ik heb het apparaat naast mijn bed staan en zet hem aan als ik zeker weet dat er niemand meer in mij slaapkamer binnen gaat komen, mijn zoon denderde eens binnen en constateerde dat het leek alsof hij in de betere coffeeshop binnen stormde, hij was wel heel snel weer weg. Elk nadeel heb zijn voordeel.