Verhaalsbijdrage…

Terwijl ik dit schrijf zit ik in mijn rolstoel op luchthaven Dalaman te wachten op de vlucht terug naar Eindhoven. 8 dagen en 7 nachten heb ik zo goed en zo kwaad als het ging de realiteit genegeerd maar nu op weg naar huis overheerst het mijn gedachten zoals het al weken mijn waken en slapen beheerst. Als ik had geweten wat er enige weken geleden op mijn deurmat zou vallen dan had ik deze vakantie niet geboekt, net als met het banken drama.. Met de kennis van nu etc etc. Voor het eerst in minimaal 7 jaar ga ik op vakantie. Nog langer geleden was het dat ik met het vliegtuig ging, moeder en zoon omdat hij dat graag nog wilde nu ik nog redelijk wat kan handelen.

Het op vakantie gaan en 1 kind achterlaten omdat hij nog niet zover is om mee te kunnen gaan was al moeilijk genoeg maar op vakantie met een financieel zwaard van Damocles boven je hoofd is vreselijk.
De Verhaalsbijdrage.
Niemand had er ooit van gehoord, je zou denken dat het een bijdrage is voor elke verhaal dat je schrijft maar niets is minder waar, het is een bedrag dat je iedere maand moet betalen aan een voor jou onbekende gemeente omdat je een mooie, of minder mooie of noodzakelijke fase in je leven afsluit. Met andere woorden als je huwelijk om wat voor reden dan ook ophoud te bestaan en je partner ontvangt in zijn of haar nieuwe gemeente een bijstandsuitkering dan zou het kunnen zijn dat je wordt aangeslagen voor een verhaalsbijdrage.
Dit alles gebaseerd op een draagkrachtberekening.

Nu zag ik onlangs Jet Bussemaker op het journaal een verhaal houden over oud- studenten die het DUO niet terug kunnen of willen terug betalen en sommigen wisten dan weer niet hoeveel ze moesten betalen maar hier had zij het volgende op gevonden er was een draagkrachtregeling bedacht.
Nu hoop ik voor deze arme, hoogstwaarschijnlijk werkloze afgestudeerde studenten dat die draagkrachtregeling beter in elkaar zit dan de zogenaamde draagkrachtberekening. Want, zo heb ik ontdekt is inkomen min huur je draagkracht en daar kan best nog wat af voor de gemeente die jij niet kent om de uitkeringsbehoefte van je ex-partner te ondersteunen. Mocht het bovenstaande een beetje kort door de bocht zijn dan komt dit doordat als je echt op de hoogte wil raken van de gebruikte draagkrachtberekeningen dit geld en een cursus van een dag kost.

Aan de andere kant is het natuurlijk wel een grote eer dat ik als afgekeurde gehandicapte, met een niet al te hoog inkomen, uitverkoren ben om een kleine gemeente in midden- Nederland van de financiële afgrond te redden.
Dus lieve gemeente waar mijn ex is gaan wonen, als jullie er nu voor kunnen zorgen dat ik met begeleiding naar een prachtig land als Turkije kan gaan verhuizen dan is het betalen van een verhaalsbijdrage geen enkel probleem.