Uroloog…

Deze maand was ik voor mijn jaarlijkse check-up bij de uroloog. Na een echo van de nieren en bloedonderzoek kon ik op consult. Ook ik heb zoals de meeste mensen met MS last van blaasproblemen; heel vaak plassen, moeilijk plassen en nu alleen nog maar stress incontinentie.
Gelukkig hebben mijn nieren geen last van de medicatie en ook mijn lever doet het goed pffff.
Rennen, vliegen, duiken, vallen, opstaan, lachen, hoesten, niezen, in deze gevallen houd ik het niet droog, gelukkig is dit nog op te lossen met de inlegkruisjes van de Aldi, als vrouw heb je dan weer “mazzel” ik geloof niet dat er mannelijke inlegkruisjes zijn.
Met een redelijk simpele operatie, dag opname en een poosje rustig aan doen is dit op te lossen zegt mijn uroloog, wat de overweging waard is, omdat als de incontinentie het inlegkruisje ontstijgt en je bent toe aan het “echte” werk er een grote kans is dat je een consulent van de zorgverzekering op bezoek krijgt die gaat beoordelen hoeveel incontinentiemateriaal je per dag mag gaan verbruiken.
Ik heb zo’n consulent als eens op bezoek gehad, zij kwam beoordelen of de voor mij noodzakelijke trippelstoel vergoed mocht worden door de verzekering. Maar laten we eerlijk zijn da’s een heel andere beoordeling dan de hoeveelheid inleggers in een onderbroek! Hoe doen ze dat eigenlijk daar ben ik dan weer wel benieuwd naar.
Ach, vaak ben je als patiënt de schaamte al voorbij, echt hoor, dat spotje van de SP destijds met die oude mevrouw die zich schaamteloos uitkleed voor heel tv kijkend Nederland is echt geen sprookje. Voordat je toe bent aan jaarlijkse controles heb je al en hele reis gemaakt in de wereld van het blaasonderzoek.
Voor het ene onderzoek moet je plassen in een “pan” En voor het volgende word je blaas gevuld met water tot je “ho” zegt omdat er echt niks meer bij past en dat moet er dan weer uit om gemeten en geregistreerd te worden door een draadje die weer “ergens” anders is ingebracht. Naar aanleiding van de resultaten word je na een spoedcursus katheteriseren naar huis gestuurd met zakken met daaraan slangetjes en dan moet je met een Hema spiegeltje opzoek naar je plasbuis om te meten of de blaas helemaal leeg is.
Dus… ik weeg; een gesprek met een consulent over hoeveel tena’s ik zou mogen gebruiken óf mijn private delen bloot geven aan een chirurg die een bandje plaatst om de mij inmiddels heel bekende plasbuis zodat ik het wellicht nog wat langer droog houd of in elk geval nog genoeg heb aan de “lapjes” van de Aldi??
Maar ik dwaal af, terug naar mijn jaarlijkse consult, want zelf had ik eigenlijk maar een ding te bespreken en dat zijn de bijwerkingen van de medicatie, ik krijg er huiduitslag van op mijn linkerwang en rechtervoet de reden dat ik dit zo specifiek benoem is omdat dit net zo bizar is als het feit dat ik tot de 0,2 procent behoor die last heeft van het rijtje zeldzame bijwerkingen. Zo ging ik hoesten van de pillen tegen de gevoelsstoornis en nu heb ik dus jeukende huiduitslag en wat ik me dan afvraag waarom ik dan niet ook gewoon behoor tot de 0, zoveel procent die de loterij wint?