Paaltjes in het park…

Sinds een week of zo staan er in ons park op de splitsingen paaltjes.

Paaltjes van hout, een zwart geverfde bovenkant, twee gele stikkers met een blote voet erop en pijlen die naar elkaar toewijzen en om het geheel af te maken: tekst:” route 3.”

Ik loop altijd mijn rondje om de vijver tegen wijzers de klok in, ik ben een tegendraads type en dat is zo ongeveer het enig dat klopt aan dit verhaal. En als je dan ook nog het tegendraadse rondje begint waar ik hem begin dan loop je, zeg maar illegaal, of zwart want er zit geen gele stikker met een richting pijl aan die kant van dat paaltje.
Wanneer je dan het volgende paaltje met gele stikker in het vizier krijgt word je het park uitgestuurd.
Het plaatsen van de paaltjes roept bij mij en misschien vele anderen die in ons parkje wandelen vragen op; waarom, waarvoor, waarheen? blijkbaar als je verder niets te doen hebt en je nieuwste bezigheid is stukjes schrijven, bekijk je de wereld door een andere bril.
Één van mijn vragen is inmiddels beantwoord want als op de paaltjes in mijn parkje, route 3 staat zou er dan ook een route 1 en 2 zijn? Onlangs is er op een langere wandeling een route 1 en 2 ontdekt die al even onlogische richting aanwijzingen hebben als route 3.
Op de stikker staat een blote voet? Zou het de bedoeling zijn dat de paaltjes een soort van kastijdende pelgrimage aangeven? Want op blote voeten over de scherpe gebroken schelpjes lopen is geen pretje weet ik uit ervaring omdat er vaak genoeg een schelpje in mijn schoenen terecht komt en da’s best pijnlijk.
Toen ineens op zaterdag waren er geplastificeerde plaatjes onder de gele stikker geplakt, dichterbij gekomen hing er een afbeelding van de kabouters van Rien Poortvliet aan het paaltje. Ik hou van de kabouters van Rien Poortvliet, het boek, Leven en werken van de kabouter, stond bij ons thuis in de boekenkast en al wat daarin stond tussen de moeilijke dikke boeken van mijn vader moest wel waar zijn. Stiekem hoopte ik kabouters op mijn route aan te treffen. Maar helaas een dag later waren de plaatjes weg en werd er door een post op Facebook ook een einde gemaakt aan al mijn fantasieën rondom het paaltjes vraagstuk. Namelijk in het kader van Wijchen gezond hebben ze vier wandelroutes uitgezet om de Wijchense inwoners te motiveren tot wandelen en op de dag van de Kabouters zijn de routes met veel tamtam officieel geopend. Nu sprak ik een van mijn hondenuitlaat kennissen die ook al niets begreep van de komst van de paaltjes, zij heeft route drie gelopen en wist te vertellen dat het een behoorlijk eind lopen was bijna te ver voor een gezond mens laat staan voor hen die het nodig hebben om gezond te worden. Ik vraag me af of de Wijchenaar geprikkeld wordt zijn of haar huis uit te komen voor een paaltje met een pijl en een blote voet, ik zou zeggen adopteer een hond of introduceer de leenhond dan heb je geen routes nodig om je huis uit te komen.
Tot slot de vraag wat het gekost heeft en zou dat geld niet beter besteed zijn aan bijvoorbeeld de WMO. Er zijn waarschijnlijk heel veel mensen die er heel wat voorover hebben om route 1,2,3 en 4 op blote voeten in record tijd af te hobbelen maar dit niet kunnen en er meer aan hebben dat hun huis wordt aangepast of er hulpmiddelen worden verstrekt om zo mobiel mogelijk te blijven.