Me and my kolibrie

Enige tijd geleden heb ik het loket van de WMO met een bezoekje vereerd, ik had een probleem dat ik ze wilde voorleggen.
Ik wilde graag een oplossing voor een mobiliteitsprobleem, ik legde uit dat van A naar B gaan voor mij nog geen probleem is, ik doe boodschappen met de auto en kan dankzij mijn parkeerkaart de auto vaak vlakbij mijn doel kwijt, of ik pak de fiets en ga waar heen ik wil. Mijn geweldige hond wordt ook een jaartje ouder en degenereert met mij,  hij zit er niet mee dat onze rondjes steeds korte worden.
Het zijn de afstanden van A naar B naar C en D waar ik graag wat ondersteuning bij zou willen hebben. Er was niet al te veel overredingskracht nodig en er werd door de mevrouw een formulier uitgeschreven voor toewijzing van een voor mij passend hulpmiddel.
Om dat passende hulpmiddel te vinden mocht ik op bezoek bij het depot van Medipoint, samen met een medewerker heb ik het hele “ wagenpark” uitgeprobeerd, omdat dit niet altijd even handig ging bleven alle andere medewerkers angstvallig uit de buurt, op plat gereden tenen of blauwe schenen zit niemand te wachten. Helaas hadden ze daar niets dat bij mijn wensen paste, gelukkig bestond het wel en werd ik door de medewerker op het goede spoor gezet en kon ik weken later met hulp van de gemeente een opvouwbare scootmobiel bestellen.
Dus nu heb ik een nieuwe vriend …
Zoals de externe harde schijf voor de computer is dit mijn externe batterij die mij brengt waar ik heen wil als het lijf op is of als er geslenterd moet worden in de stad.
Winkel in winkel uit het is geen probleem meer, de hele route door Ikea… jippie… met twee vinders in de neus
Oehoe oe oerendhard scheur ik met 8 kilometer per uur mijn vrijheid tegemoet..