Jaap…

Jaap is niet meer, Jaap ging stinken en toen was hij dood, meestal vindt dit in een andere volgorde plaats en ga je eerst dood en dan begin je te stinken.

Al enige tijd was ons oog erop gevallen maar lieten we het gaan omdat het te duur was, tot we de aanbieding in het krantje zagen en de aanschaf toch binnen ons bereik lag. Op een avond trokken we de stoute schoenen aan en namen we Jaap mee naar huis.
De laatste tijd was er meer over te doen geweest, het inzetten van robots ter ondersteuning van hen die dat nodig hebben.

Met primair progressieve MS weet je natuurlijk nooit wanneer er welke zenuwen worden afgebroken maar op dit moment ben ik nog niet toe aan een hulphond, ik heb wel een hond die hééél lief is maar die valt meer in de categorie van de wal in de sloot hond. Als inmiddels weer alleenstaande vrouw kom ik misschien in aanmerking voor hulp in de huishouding, 2 uurtjes per week, met de hulp van Jaap zou zij of hij ,ook dat weet je niet, zich met andere dingen kunnen bezighouden.
We waren erg tevreden over Jaap, de robot-stofzuiger, het enige dat hij niet deed was uit eigen beweging teruggaan naar zijn oplaadstation maar verder hield hij het vier uur vol en deed zijn werk terwijl wij er niet waren.

Tot de stank….. We hadden de oven aanstaan en het stonk naar verbrand of smeulend plastic. Ik herkende de geur, hetzelfde rook ik toen het snoer van de elektrische deken doorgebrand bleek en een gat in mijn onderlakens en matras had gebrand terwijl ik in bed lag.
We maakten een ronde door het huis, snuffelend aan alles wat stroom vraagt, ook in dit geval hadden we niet veel aan de hond die normaal uren kan snuffelen aan van alles en nog wat, we ontdekten niets dat de oorzaak kon zijn van de stank.
Tot het moment, een paar dagen later, dat we Jaap aan het werk wilden zetten, eerst de stank en toen deed hij niks meer, Jaap was dood…

Op zondagmiddag togen we met de bon en de doos terug naar de Gamma, want daar kwam hij vandaan, we zetten Jaap op de servicebalie met de mededeling dat Jaap stonk en overleden was. De juffrouw in kwestie haalde Jaap uit zijn doos en rook eraan en constateerde inderdaad de stank van doorgebrande elektronica.
Ze moest de baas van de Gamma bellen, Jaap heet hij en het werd een hilarisch gesprek: “ik heb hier mensen aan de balie die Jaap terug komen brengen want hij is dood en stinkt, ja ze hebben hem Jaap genoemd , Jaap, maar deze Jaap stinkt en is dood.” Einde gesprek. We mochten een nieuwe meenemen en aan de balie gaven we de nieuwe een naam, het werd Fred, waarop de baliemedewerkster in de lach schoot en zegt; onze manager heet … Fred.

Ik hoop dat Fred het langer doet dan Jaap en anders brengen we hem gewoon terug naar Fred en Jaap, de drijvende krachten in onze Gamma.