Humberto here we come…

Het was al een poosje stil op Grietje Realiseert. (De voorloper van GewoonGrietje)
Niet omdat er niets gebeurt, juist niet, het komt omdat er “ontwikkelingen” zijn die het schrijven en posten van stukjes enigszins stagneren. Hoe en wat daar kom ik zo op.

Toen ik onder andere ook aan mijn Hapto-fysiotherapeut vertelde dat ik ging schrijven over wat mij en mijn gezin is overkomen zei zij dat als ik ooit uitgenodigd zou worden bij Humberto Tan zij met mij mee wilde.
‘Natuurlijk mag jij mee’, zei ik giebelend in de wetenschap dat dat toch nooit zou gaan gebeuren. Op dat moment moest nog maar blijken of er überhaupt mensen waren die op mijn ‘stukjes’ zaten de te wachten.
Schrijven doe ik voor mijzelf, maar het is toch wel leuk als het gelezen en gewaardeerd wordt.

Stukje na stukje blijkt er meer interesse voor en wordt het Blog ook opgepikt door de MS-Vereniging en gedeeld op Facebook.
Ik krijg positieve reacties op mijn schrijfsels. Ze zijn herkenbaar en met humor geschreven hoor ik terug, en dat is precies waarom ik nu gevraagd ben om het team columnisten van MSweb te komen versterken.
Dus daar ben ik de laatste tijd mee bezig, om zowel voor mijn eigen site als voor MSweb “stukjes” te schrijven.

Vandaag was ik weer, na haar vakantie van twee weken, bij de Hapto-fysiotherapeut die mijn spastische voetjes heerlijk heeft gemasseerd, en ondertussen lekker bijgekletst over alle ontwikkelingen:

Humberto, here we come!