Elke dag…

Van de week hoorde ik op de radio dat het; Knuffel een beer dag was en op 11 november is het singles Day. Dat met die beer daar kwam het niet van maar op 11 november heb ik in plaats van mijn voordeur te openen voor om snoep zeurende kinderen, heerlijk(e) biertjes gedronken met mijn allerliefste ex-collega. De dag dat ik dit schrijf is het Hippo Day en zo schijnt er elke dag wel wat te zijn.
Voor mij is het elke dag Grietje dag, waarop ik zo goed mogelijk voor mezelf zorg, om zo min mogelijk last te hebben van MS en mijn lijf en ik zo fijn mogelijk functioneren.

Een poos terug ging het niet zo best, het leek wel of ik een abonnement had op het ziekenhuis. APK of een grote beurt bij de orthopeed. Kalkknobbel in het schoudergewricht, slijmbeurs ontstekingen, een licht versleten linker heup en een met enige regelmaat opspelende linkerknie etc. etc.

Voor de schouder onderging ik een ingreep die barbotage heet. De uitvoerder van de ingreep bikt met een naald een zoutoplossing, weliswaar nadat de boel verdoofd is, in de kalkknobbel tot ie kapot is.
Terwijl de dokter in het gewricht aan het prikken en schrapen was met bewegingen die meer leken op het schakelen met een onwillige versnellingspook vroeg ik hem welke persoonlijkheidsstoornis met sadistische trekken je moet hebben om de dokter der barbotages te worden. Onder luid gelach, dat was ook best eng, bikte hij nog ff lekker in de kalkknobbel en zei hij dat hij dat ook niet precies wist maar dat de meeste mensen naderhand best blij met hem waren, als ik ze niet meer terug zie dan is het goed gegaan en inderdaad, ik kon na een dag vleugellam te zijn geweest weer op mijn rechterschouder liggen, op een normale manier mijn jas aan trekken en zonder te kermen kopjes van de plank pakken.

Voor de slijmbeurs ontstekingen “jast” mijn orthopeed als  een geoefend darter met enige regelmaat spuiten in beide schouders en de rest van de ellende wordt opgevangen door de fysio en pijnstillers.

Dat moet toch anders en beter kunnen…….