Dank u wel…

Vanmorgen liep ik naar de pomp.
Ik had de opdracht om naast de hond zijn ronde te laten doen, ook sigaretten te kopen voor ’t Kind…
Voor de ingang van de shop bind ik mijn hond aan een paaltje met de mededeling : “Ik ben zo terug.” Mijn keurig opgevoede hond blijft voor de schuifdeuren wachten tot ik weer naar buiten kom.
Aan de mevrouw achter het glas en met een doorzichtige coronakap op vraag ik om de pakjes sigaretten, nadat ik afgerekend heb, zegt ze nog iets tegen mij.
Door alle coronabescherming versta ik niet goed wat ze zegt, mijn vragende blik nodigde uit tot herhaling: Zegt ze :” Mag ik uw leeftijd weten?” Ik : “serieus?” Zij: “Ja !” “ Ik word 52 zeg ik. “Neeeeee” zegt zij.
Ik druk mijn portefeuille met ID kaart tegen het glas… “Ohhhh” zegt ze “wil je ruilen?”
Zou het dragen van een niet doorzichtig mondkapje hier de oorzaak van zijn….. In dat geval denk ik dat ik hem gewoon blijf dragen ook na de crisis.
Achter mij staat de shop inmiddels vol met best geduldige mensen die deze toch hilarische conversatie hadden gevolgd, lachend huppel ik de shop uit mijn dag is weer goed, de hond pissig want het duurde langer dan belooft..