Buurt Democratie
Buurt democratie… Geroep aan de zijlijn?
Wat kun je anders doen dan roepen aan de zijlijn als je in het midden niet gehoord wordt.
Er was eens een gepensioneerde school meneer die iets wilde doen met een park in onze wijk.
Een stichting werd opgericht, de naam van het park zomaar veranderd en vergaderingen werden belegd.
Jammer genoeg was de stichting “vergeten” de omwonenden van het park uit te nodigen om aanwezig te zijn bij deze vergaderingen.
Gelukkig kwamen we op tijd achter de datum, tijd en plaats van de belegde vergadering en zo konden toch een aanzienlijk aantal omwonenden de vergadering bijwonen.
Er werd een plan gepresenteerd, er moet een dierenweide en een speeltuin komen waar plek is voor ieder kind om te spelen. Voor het verplaatsen van de elders in ons park geplaatste speeltoestellen en voor nieuwe speeltoestellen die ook geschikt zouden zijn voor kinderen met een beperking was geld beschikbaar.
Aan het eind van de vergadering werd gevraagd om de e-mail adressen van aanwezigen die wilden meedenken over de herinrichting van ons park, helaas is het ze nooit gelukt mij een e-mail te sturen.
Over de dierenweide was de meeste zorg, aangezien er veel overlast is van ratten in, onder en voor de huizen die gelegen zijn aan het park. Daarnaast kampt de buurt al jaren met overlast van zwerfvuil, sommige mensen verwarren de locatie van het park met de locatie van de plaatselijke vuilstort zodat we op sommige momenten complete huisraden vinden in de natuur.
Er is een enquête verstuurd naar heel veel mensen om de animo te peilen over de komst van een dierenweide, helaas is de enquête per ongeluk overal terecht gekomen behalve bij de direct omwonende zodat er door niemand direct bezwaar tegen deze plannen gemaakt kon worden.
Er zijn door ons ideeën geopperd om van het park een park van inclusie te maken, verhard de wegen zodat het park begaanbaar is voor mensen in een rolstoel en zodat kinderen op skeelers of skelters er fijn rondjes kunnen rijden.
Verzorg de natuur zodat er iets te zien en te ruiken valt, verplaats het hondenveld zodat de direct omwonenden geen last meer hebben van de stank van hondenpoep. Zorg voor meer toezicht want het park is een geliefde plek voor dealers en jongeren die nooit hebben geleerd dat je je afval ook in de daarvoor bestemde afvalbakken kunt gooien. Leer de kinderen op school dat je door de gemeentebelasting betaalde houten picknicktafels beter niet in de fik kunt steken en met oud en nieuw de vuilnisbakken beter niet op kunt blazen, in plaats van de schooltuin te verplaatsen naar ons park en het onderhoud van de smultuin aan schoolkinderen en hun meesters en juffen over te laten omdat er eigenlijk geen geld is om het echt goed te regelen.
Op 29 april is de speeltuin geopend er is een kunstwerk onthuld, voor kinderen met een beperking is alleen plaats langs de zijlijn want er is geen speeltoestel geschikt voor een rolstoel. Er is zand, een wip, twee schommels en een kabelbaan, je kunt er niet eens een fijn rondje rijden met je rolstoel of ander hulmiddel terwijl je toekijkt hoe andere kinderen spelen.
De brief met bezwaren en zorgen die tijdens de opening is overhandigd wordt weggewuifd als geroep van de zijlijn…. Maar als je niet gehoord wordt ga je vanzelf wel roepen….
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
Beste Grietje,
In een groot deel van jouw reactie in de Wegwijs en op jouw site herken ik mij wel. De gebrekkige informatieverstrekking, de speeltuin voor de mindervalide medebewoners en zo zijn er nog wel een aantal zaken op te noemen. Dat de ‘gepensioneerde meneer‘ niet heel vaak kennis zal nemen van de leuk spelende kinderen zal een gegeven zijn.
Tóch ben ik zeer tevreden met het resultaat tot heden. Althans v.w.b. de speeltuin zelf. Er is reuring zoals men tegenwoordig vaak zegt. 😉 De animo vanuit diverse hoeken is er dan ook zeker, getuige de veelal mij onbekende (groot)ouders die hun kroost soms begeleiden. Jammer dat er inderdaad nog geen specifiek speelattribuut voor de mindervalide kinderen geplaatst is vóór de ‘feestelijke opening’, waar de contactgroep eerst voor werd uitgenodigd en vervolgens vrijwel direct daarna het verzoek kreeg om aub NIET te komen i.v.m. Corona. V.w.b. het laten verdwijnen / inkorten van één van twee honden uitlaatvelden, juist a.g.v. de stankoverlast heb ik dit al maanden geleden verzocht. Een besluit is daar nog steeds niet over genomen. Dat zou bij de Gemeente liggen.
Nu heb ik, een week na het verslag in de Wegwijs van vorige week, toevallig vandaag ook gereageerd naar mijn contact bij de stichting ‘Meer voor elkaar’. En vanmiddag werd ik geattendeerd op jouw ingezonden brief. Mijn reactie was toen inmiddels al enige tijd verzonden.
Ik denk dat de gevolgde procedure een mooi leertraject is geweest en dat het volgende project te weten ‘het dierenparkje’, buitengewoon goed gemonitord zal moeten worden. Voor mij persoonlijk zijn met name de mogelijke toename van rattenoverlast a.g.v. matig toezicht op dit project en de mogelijke toename van de al langer aanwezige parkeeroverlast punten om goed in de gaten te houden. Voor sommige leden van stichtingen is het makkelijk om iets te besluiten als het tóch niet bij jouw voordeur plaatsvindt.
Maar, zoals zo vaak gezegd, ‘er zal nog menige liter water door zowel Maas alsook de Waal stromen’ voordat de eerste ezel hier in het park ronddartelt.
Beste Frans,
Er staat in mijn stukje nergens dat ik het niet eens ben met de speeltuin, noch dat ik niet blij ben met de reuring in het park.
Echter de manier waarop dit tot stand is gekomen en wat er uiteindelijk van gemaakt is kon zoveel beter. Mijn stuk is ook op facebook gedeeld maar wat mensen daar boven zetten daar heb ik geen controle op ik sta alleen voor de inhoud van mijn stuk zoals die is ingezonden in de wegwijs en geplaatst is op deze website.