Chaos Mansion…

De naam Chaos Mansion is lang gelden door een der huisgenoten bedacht  omdat het ene kind ADD had en de andere ADHD en daarbij ook nog op en neer sprong als Tijgetje van Winnie de Poeh, er was altijd wel iets aan de hand, kwijt of vergeten daarom was Chaos Mansion  een voor de hand liggende titel voor ons huishouden.

Omdat plannen en organiseren inmiddels niet meer mijn sterkste kant zijn begint de titel ook steeds meer bij mij te passen, ik  groei er in als in een te grote broek.

Rust, Reinheid en Regelmaat, ik doe er mijn stinkende best voor om zoveel mogelijk RRen in mijn leven toe te passen, het begin van mijn  dagen zijn inmiddels wel redelijk het zelfde , om 6 uur val ik,  van ellende uit bed en loop de pijn uit mijn lijf met de hondjes. Als zij hebben gegeten en ik mijn pillen heb gehad ga ik weer naar bed en slaap dan tot een  uur of 10 à  11 soms half 12. Ik probeer op tijd naar bed te gaan, kijk geen tv meer voor het slapen en sport drie keer in de week.

Maar laatst was er zo’n dag waarvan ik  dacht  mmmm da’s dan weer een stukje waard en dan is die titel ook gelijk duidelijk

Ik hielp een vriendin met een aantal zaken nadat ze verleden jaar een zwaar auto ongeluk heeft gehad, zolang ik het nog kon bezocht  ik haar, ging  mee naar het ziekenhuis en behartigde  haar belangen daar waar het nodig was.

Om 10 uur werd ik gebeld door het ziekenhuis, er moest een vragenlijst worden in gevuld online dus had ze mijn mail adres opgegeven want zij kan niet mailen. A.u.b. gelijk invullen dan zou ze binnen twee weken aan de beurt zijn.

Goedemorgen ‘t is  10 uur nog geen tijd om op te staan. Vriendin gebeld we moeten een lijst invullen ik zet je op de speaker dan proberen we het zo. Op de derde bladzijde moeten we bolletjes plakken waar het zeer doet, potverdorie de bolletjes doen het niet de helpdesk gebeld lijst opgestart in andere browser en weer opnieuw begonnen. Per categorie schreeuw ik ongeveer 30 vragen door mijn telefoon en de daarbij vier mogelijk antwoorden waar uit te kiezen valt.

Om kwart over 11 klinkt er een alarmpje op de telefoon, mijn vergeetachtigheid, comes with the territory , was zo erg dat ik vergat om in mijn agenda  te kijken, dus nu maken mijn afspraken geluid, oeps ik heb een lunchafspraak, met een ex collega die ik weken eerder ook al met chocolademuffins en een mand vol verse broodjes had laten zitten omdat de MS mij tijdelijk niet verplaatsbaar had  gemaakt.

Half twaalf was de afspraak kwartiertje rijden dus dat ging ik al niet meer halen, de lijsten waren ook nog niet ingevuld en weer opnieuw beginnen was geen optie. Dus gebeld dat ik enigszins verlaat zou zijn maar bijna onderweg was.

Ook had ik nog geen kleren aan want ik  was tenslotte ruw  wakker gemaakt en aan die lijsten begonnen, de honden moesten nog een plas maar ik kwam eraan zodra bovenstaande geregeld was. Nog redelijk op tijd sprong ik (voor zover dat mogelijk is) in mijn Nissan Micra, die had ik gekocht nadat ik en de ANWB heel veel ellende hadden gehad met een Renault Twingo automaat.

Nissan Micra  Japanse auto: starten lopen…..Accu leeg ….. Ik kijk om me heen of er ergens redding nabij is maar helaas,  iedereen die ik ken in de straat met een auto is weg.

PvR3, weer geen verse warme broodjes, deze keer met Zalm en roomkaas verteld mijn ex collega aan de telefoon,  zij eet vandaag weer voor twee.

Aan mijn denkbeeldige horizon verschijnt in plaats van een regenboog een hele grote

R van Rust…….. Vandaag ga ik nergens meer heen!