Au-tomaatje…

Ik sta niet vooraan in de rij om te melden dat er iets is dat ik niet kan, tenzij ik er niet voor opgeleid ben natuurlijk.

Als uit de klei getrokken Groningse, ben ik opgevoed met de slogan: “Nait soez’n, kop d’r veur en deurgoan.”

Wat zoveel betekend als niet zeuren, moed houden en doorgaan!. Dit is waarschijnlijk ook de oorzaak van het feit dat ik nu pas weet dat ik MS heb terwijl ik mijn leefstijl al jaren aan het aanpassen was.
Gelukkig heb ik een echtgenoot die vanuit betrokkenheid, daar gaan we dan maar vanuit, voor mij beslist dat het klaar is met sommige zaken.
Dus vorige week kwam ik thuis en zegt De Echtgenoot: “Grietje wij moeten praten”. In andere huwelijken denken de dames dan wellicht o oh, in ons geval vroeg ik: “Wat gaat het kosten?”
“Geld” is dan het antwoord, met de uitleg dat hij heus wel ziet dat het autorijden moeilijker wordt en als ik in de Mini platgereden word ik dan wel héél erg plat ben. En dat, na enig zoeken, er een Super de Chic automaatje met glazen schuifdak in Westervoort op mij staat te wachten, airbags rondom en zeeën van ruimte….

Oké oké, ik ben al om, wanneer kunnen we hem halen? Het is nu woensdag…. pas komende dinsdag kan het, dat zijn nog heel veel nachtjes slapen.
Vandaag is het zover, dan wordt autorijden iets minder zwaar, ik ga rijden in een Renault Twingo automaat totdat onze Gofundme actie opgepikt wordt en er duizend mensen €10 doneren voor de restauratie van de Mini Van want rijden in dat autootje blijft mijn grootste wens.