Geen MS-leed maar Koffie-leed…

Ooit hadden wij een zelf-malende koffiebonen koffiemachine, totdat die wederom ontplofte en met ongeveer 1 dag buiten de garantie niet meer te repareren viel.

Even vielen we terug op het koffiepruttelpotje (perculator, zoals de Fransen die gebruiken) op het gasfornuis om daarna de ‘gewone’ koffiezetter van mijn ouders te lenen. Maar ook dat voldeed niet. Cold Turkey afkicken van vers gemalen bonen koffie is geen kattenpis, alle koffie daarna wel.

In wanhoop toch dan maar mijzelf een Senseo cadeau gedaan voor mijn verjaardag. Ik schrijf “mijzelf” omdat ik als enige in ons gezin in staat ben geweest mijzelf aan te praten dat Senseo koffie best te drinken is, als ik het mij goed herinner is het apparaat twee jaar al lekkend meegegaan voordat hij de geest gaf.
Wederom het koffiezetapparaat van de ouders geleend tijdens de incubatietijd die nodig is om te besluiten toch nog een keer zo’n stom apparaat te kopen.

Deze keer hield hij of zij het nog geen jaar vol, het verwarmingselement begaf het, gelukkig had ik de bon bewaard en kon het apparaat zo terug naar de winkel om naar meneer Philips te worden opgestuurd die er 6 tot 8 weken over zou gaan doen om hem of haar weer heel bij ons terug te krijgen.
Volgens mij was een nieuwe sneller en goedkoper geweest.

Maar goed, weer de koffiezetter van pa en ma opgehaald omdat de geur van verbrande pruttel koffie echt niet te harden was.
Dus fijn weer aan de Kanis & Gunnink filterkoffie totdat ik tijdens het stofzuigen het hele apparaat door de keuken deed vliegen. Eerst dacht ik nog ‘gelukkig alleen de kan is stuk, daar heb ik er nog eentje van staan’, tot ik ontdekte dat het aan- en uitknopje verdwenen was. Ach Here, hoe vertel ik het mijn moeder! Want de week ervoor had ik de Marokkaanse Tajine die ik van haar geleend had ook al stuk gemaakt en nu weer de koffiemachine. Gelukkig boden de kringloopwinkel en de Xenos uitkomst. Bij de een RVS koffiezetter voor €8,- en bij de ander een Tajine voor €13,- gekocht.

Toen kwam het moment dat “ze” belden dat de Senseo klaar was, we waren inmiddels bijna gewent aan de koffie die uit de tweedehands RVS koffiezetter kwam.
Vol verwachting werd het ding op zijn oude plek gezet, water in het reservoir, de aan-knop ingedrukt, gewacht tot het lampje niet meer knipperde, koffiepadje erin en …. twee kopjes Senseo koffie gezet. Alles werkte weer maar helaas, het kreng was zo lek als een “biezen mandje” en kon per omgaande terug naar meneer Philips die toch echt beter zijn best moest gaan doen. Van de mevrouw in de winkel hoorden wij dat je na drie keer een nieuwe krijgt, ik ben benieuwd.