Schijn bedriegt…

Mij was het nog niet overkomen, tot vorige week.
Op die dag moest ik even naar het centrum om schoonmaakmiddel te kopen, sinds ik hulp in de huishouding heb gekregen vliegen de schoonmaakmiddelen er door. Waarschijnlijk omdat de hulp denkt dat het huis extra schoon wordt door per emmer sop een halve fles schoonmaakmiddel te gebruiken en niet door extra hard poetsen. Het ruikt wel overdreven lekker als ze is geweest maar of het overdreven schoon is… Maar ik mag niet mopperen want ik heb tenminste hulp.
Ik parkeerschijf mijn auto op de gehandicaptenparkeerplaats zo dicht mogelijk bij de winkel waar ik zijn moet, stopt er een auto achter mij, gaat er geheel elektrisch een raampje naar beneden , daar komt een vrouwenhoofd uit die op luide en hoge toon tegen mij zegt:” U weet wel waar u de auto heeft neergezet hè? Mag u daar wel staan?” als ik bekomen ben van de schrik en verbazing weet ik uit te brengen :” Waarom denkt u dat ik er ben gaan staan? “ Oh nou ik vraag het maar even hoor” zegt ze. Mevrouw? Denkt u dat ik het fijn vind om aan een wild vreemde mijn handicap of beperking op straat te moeten gaan uitleggen? “
Dat, elke meter die ik dichterbij de winkel ben mij weer energie oplevert om iets anders te doen. Dat je het niet ziet maar ik vaak heel veel moeite moet doen om al mijn ledematen in de zelfde richting mee te krijgen.
Tot overmaat van ramp laat ik eenmaal in de winkel aangekomen ook nog een fles schoonmaakmiddel uit mijn handen vallen, kapot, want ja het fenomeen zwaartekracht beperkt zich niet alleen tot thuis.
Dit zijn dagen dat ook ik het liefst met mijn hoofd onder het dekbed wil blijven liggen, een week ofzo!