Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid…

Toen ik na de middelbare school mijn vervolgopleiding deed hingen er posters met die slogan in het schoolgebouw. Toen was het bedoelt om meisjes op te roepen om te kiezen voor technische opleidingen en de laatste tijd galmt deze leus bij veel dingen die ik doe in mijn hoofd.

Aan het beloop van mijn ziekte kan ik niks doen maar ik heb wel gemerkt dat ik het fijn vind om op alles voorbereid te zijn en wonderlijk genoeg lukt dat best goed.

Tien jaar geleden kwam ik met urgentie in mijn huis wonen en was de keuken eigenlijk al aan vervanging toe. De vorige bewoners hadden de oranje bruine tegeltjes overplakt met een iets minder ruige tegel maar al met al zag het er eigenlijk al niet meer uit. Toch kreeg ik geen nieuwe keuken en ondanks regelmatig vragen in de jaren erna ook niet.

Tot ik in 2013 de diagnose kreeg en ik dacht laat ik proberen dat in de strijd gooien bij de woningbouw om mijn keuken van de 20ste naar de 21ste eeuw te tillen.

Nog volop in de financiële crisis vond men mijn argument om, met oog op mijn toekomst, de gemeente bij de keukenrenovatie te betrekken, zodat er maar een keer verbouwd hoeft te worden , een goeie. Ongelofelijk want logica is niet de sterkste kant van overheidsinstellingen.

En zo gebeurde het dat in April vorig jaar  mijn huis een metamorfose heeft ondergaan. Drie weken zijn ze bezig geweest met eerst slopen en breken en daarna opbouwen en afwerken.

De keuken is aangepast op toekomstige ongemakken en de badkamer is verplaatst naar een van de kleine slaapkamers zodat er nu ruimte is om te “rollen” als dat zover is.

Twee weken lang was ik met hond uit logeren en bewaakte mijn zoon onder de meest stoffige en primitieve omstandigheden het fort.

Chaosmansion  deed haar naam eer aan maar toen het stof was opgetrokken kwam er een prachtig huisje onder vandaan dat op mijn toekomst is voorbereid.