21 maart, de dag toen een nieuw leven begon.

Op woensdag 21 maart 2013 werd ik wakker met een prikkelende tong, mijn eerste gedachte was: “Kun je raar liggen op je tong zodat ie in slaap valt? Of is hier iets vreemds aan de hand?”

De vraag, moet je hier een dokter voor bellen? bezorgde mij de slappe lach: “Dokter?, euhhh… mijn tong slaapt! En nu?”
Omdat ik gewoon zo ben sprong ik in de auto naar het werk, toen onderweg ook mijn lippen en tanden gevoelloos werden begon ik me toch wel enigszins zorgen te maken.
Het zware gevoel in mijn hoofd en de dove vingertopjes waren ook niet echt geruststellend dus toch maar omgekeerd en naar de huisarts.
En zo kwam ik uiteindelijk op de spoedeisende hulp van het ziekenhuis terecht waar allerlei neurologische- en bloedonderzoeken gedaan werden en er een MRI werd aangevraagd voor een week later.

De binnenkant van je hoofd heb ik altijd al een vreemd fenomeen gevonden, op plaatjes zie je iets dat op een walnoot lijkt maar je “ZIJN” komt ook uit je hoofd en dan volg je het echt niet meer, als er dan iets gaande is in je hoofd wordt het helemaal gecompliceerd vooral omdat je er geen invloed op hebt.
Toen de MRI eenmaal was gemaakt had ik wel zoiets van ojee nu hebben ze in mijn hoofd gekeken, wat hebben ze gezien?
De uitslag krijg je weken later, dus moet je uitkijken dat je fantasie niet met je op de loop gaat, voor mij werkt de galgenhumor het beste, dan krijg je opmerkingen als: “Gaat er iemand mee wandelen, ik moet mijn tumor even luchten”.
Door het gevreesde alvast te benoemen, dacht ik, dan komt de klap minder hard aan wanneer ik de uitslag krijg.
Jong dood gaan en mijn kinderen moeten achterlaten is mijn grootste angst.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *