Het rondje van 12:00

Toen ik vanmiddag het rondje van 12:00 uur ging lopen met onze  honden Pancho en Spikkel kwam ik mijn hondenuitlaat vriendin tegen.

Een hondenuitlaat vriendin is iemand waar je mee aan de praat bent geraakt terwijl je je hond uitlaat en sindsdien vaker tegenkomt. We kletsen dan wat en weten iets meer van elkaar dan de gemiddelde hondenpersoon die je tegenkomt op je dagelijkse rondjes.
Soms, als ik om 7:00 in mijn geruite pyjamabroek, lange groene jas en roze regenlaarzen door het park loop met de capuchon van mijn rode fleece-trui over mijn nog slapende hoofd, hoor ik: “Hé Roodkapje!”.
Vandaag kwamen we elkaar weer tegen, zij was met een mevrouw met een bruine spaniël. De vier honden speelden een poosje totdat mijn arm bijna afgerukt werd door onze eigen Pancho, die als enige niet los kan en het iets te enthousiast op een rennen zette, de acht meter lange lijn optimaal benutte en mijn rechterarm met een centimeter of tien verlengde.
In het gedoe van spelende honden hoorde ik de naam Max en ging er van uit dat de blonde, iets te groot uitgevallen, Golden Retriever van mijn hondenuitlaat vriendin Max heette. Uiteindelijk ben ik met mijn twee viervoeters verder gelopen om het rondje van 1,2 kilometer door het park en om de vijver voort te zetten.
Bij de vijver aangekomen stuitten we op het volgende obstakel, een jongetje met een zwarte labrador, waar die van mij ook weer dol enthousiast op af stormden. Arm weer een paar centimeter langer, lijnen in de knoop.
De chaos werd nog groter toen zich in dit feestgedruis plots de iets te groot uitgevallen Golden Retriever van mijn uitlaatvriendin stortte, uitlaatvriendin in geen velden of wegen te bekennen. Voor we het wisten bevond de blonde hond zich zo ongeveer in het midden van de vijver en reageerde totaal niet op mijn roepen van de naam Max.
“Max kom uit de vijver, Max kom hier!”; geen reactie. Uiteindelijk wilde Max zich toch ook nog graag op de andere honden storten en kwam druipend uit de vijver, zo kon ik hem aanlijnen met de lijn die ik altijd bij me heb voor Spikkel de mislukte Dalmatiër.
Het jongetje met de labrador ging er spoorslags vandoor en ik sjorde twee overenthousiaste honden terug richting uitlaatvriendin die inmiddels ook bij de vijver was gearriveerd op zoek naar haar hond die Charlie heet. Geen wonder dat Max niet luisterde.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *